Het verhaal van Rick van den Belt
Na 14 jaar verliet Rick van den Belt vorig jaar Witteveen+Bos voor een functie elders. Exact een jaar later is hij teruggekeerd op het oude nest. In dit interview vertelt de groepsleider Veiligheid en risicocommunicatie waarom.
Rick rondde in 2007 de hbo-opleiding Integrale Veiligheidskunde (IVK) af aan de Saxion Hogeschool in Enschede. Met de IVK-opleiding word je breed opgeleid tot veiligheidsexpert, waarbij het toekomstbeeld destijds vooral gericht was op functies als beleidsadviseur openbare orde, rampenbestrijding of als adviseur bij de politie of brandweer. Een baan in de ingenieurs- en advieswereld lag minder voor de hand. Toch belandde Rick in 2007 bij Witteveen+Bos.
Het begin
‘Vanuit de PMC Bodem was de groep Veiligheid en arbeidsomstandigheden sterk in ontwikkeling. Direct na mijn studie begon ik als junior adviseur in deze groep. Al snel draaide ik zelfstandig mee in projecten. Bij Witteveen+Bos krijg je snel de kans om te groeien binnen je vakgebied en ervaring op te doen. Mijn eerste grote project is er gelijk een van naam: ik mocht voor de gemeente Amsterdam aan de slag als veiligheidsadviseur in de uitvoeringsfase van het project Noord/Zuidlijn. Zowel vanuit bouwtechnisch als veiligheidskundig oogpunt een mooie uitdaging met technieken als een boortunnel onder het centrum van Amsterdam en de bouw van een aantal diepgelegen stations in een dichtbebouwde stedelijke omgeving.
In de daaropvolgende jaren groeide ik door naar projectleider en werd ook groepsleider van de groep Veiligheid en risicocommunicatie. Als adviseur en projectleider heb ik mij veel beziggehouden met integrale veiligheid voor projecten van Rijkswaterstaat. Zo werkte ik onder andere aan het project Ring Utrecht en de Reevesluis bij Kampen en was ik projectadviseur Integrale Veiligheid voor enkele van de landelijke organisatieonderdelen van Rijkwaterstaat, namelijk Programma’s, Projecten en Onderhoud (PPO) voor Noord-Nederland en Oost-Nederland. Ook heb ik voor diverse ontwerpopgaven en realisatieprojecten geadviseerd over (integrale) veiligheidsaspecten. Veelal in de infrastructuur en civiele kunstwerken, waaronder de nieuwbouw of renovatie van beweegbare kunstwerken, zoals bruggen en sluizen, maar ook gebouwen, waterkeringen, stedelijke ontwikkelings- en milieuprojecten.
Eind vorig jaar besloot ik, na lang wikken en wegen, om na 14 jaar Witteveen+Bos te verlaten. Er kwam een uitdaging voorbij als Health, Safety and Environment (HSE)-coördinator in de voedingsmiddelenindustrie. Ook een uitdagende functie met veel verantwoordelijkheid. Toch kon ik er mijn draai niet vinden. Ik miste de samenwerking in de projecten, met de collega’s van Witteveen+Bos uit de verschillende disciplines en ook met de opdrachtgevers en externe deskundigen.
De terugkeer
Gelukkig heb ik het afgelopen jaar goed contact gehouden met de directe collega’s van Witteveen+Bos. Nadat ik mijn baan als HSE-coördinator had opgezegd, duurde het niet lang totdat de gesprekken met Witteveen+Bos werden geopend. Het gevoel was direct weer goed en vertrouwd. Na het eerste gesprek had ik gelijk weer zin om te beginnen. Gelukkig was het gevoel wederzijds. Exact een jaar na dato ben ik weer terug ‘op het oude nest’. Bij mijn afscheid werden een aantal voorbeelden aangehaald van collega’s die ook weer terugkeerden nadat ze elders een kijkje hebben mogen nemen. Toen dacht ik daar uiteraard niet over na, maar het blijkt nu dat werken bij Witteveen+Bos je nooit helemaal loslaat. Dat heeft voor mij vooral te maken met de leuke en uitdagende projecten, de (multidisciplinaire) samenwerking, de ruimte die je krijgt voor eigen ontwikkeling en voor ondernemerschap en de erg leuke en gemoedelijke (werk)sfeer.
Een van de rake reacties na mijn terugkeer was ‘het is altijd goed om even ergens anders stage te lopen’. En zo zie ik het ook: ik ben een nieuwe uitdaging aangegaan, heb nieuwe ervaringen opgedaan en ben erachter gekomen wat ik echt belangrijk vind in mijn werk. En dat vind ik bij Witteveen+Bos.’
