Kosten-batenanalyse instandhouding historische buitenplaatsen

Voor complex historische buitenplaatsen, die bestaan uit een uniek ensemble van monumentale gebouwen en monumentale natuur, is bij wet vastgelegd dat zij van dusdanig maatschappelijke betekenis zijn dat zij bewaard dienen te blijven voor huidige en toekomstige generaties. De kosten voor de instandhouding worden in eerste instantie door de erfgoedeigenaren gedragen, en ten dele door de overheid via belastingaftrek, subsidies en leenfaciliteiten. Witteveen+Bos onderzocht hoe de maatschappelijk baten van de instandhouding zich verhouden tot de kosten die daarmee gemoeid zijn.

Het doel was om inzicht te krijgen in de omvang van maatschappelijke baten en de verdeling hiervan over de erfgoedeigenaren en andere partijen. Dit vormt een basis om de hoogte van de bijdragen aan de instandhoudingskosten per partij te onderbouwen.

Witteveen+Bos stelde per provincie een MKBA op en berekende de maatschappelijke kosten en baten van de instandhouding van historische buitenplaatsen. De baten hebben betrekking op woongenot, recreatieve beleving en recreatieve exploitatie en de werkgelegenheid die daar uit voortvloeit. De kostenbatenberekeningen zijn per provincie gemaakt en voor alle batenposten is nagegaan bij welke partijen zij terecht komen. 

Het onderzoek laat zien dat de maatschappelijke baten van instandhouding van complex historische buitenplaatsen de instandhoudingskosten overtreffen. De batenkostenverhouding wordt geraamd op circa drie: elke euro geïnvesteerd in instandhouding, levert de maatschappij drie euro aan baten op.