De ultieme uitdaging is om alles uit een constructie te halen
Medewerkersverhaal | Shima Reyhani Sanavi
Als adviseur bestaande constructies onderzoekt Shima Reyhani Sanavi (38) of de levensduur van civieltechnische constructies kan worden verlengd. Ze ziet haar werk als puzzelen.
Van studie tot werk in Nederland
‘Ik wilde als kind oogarts worden, maar koos toch voor techniek. Waarom? Ik werd er blij van als ik het antwoord op een wiskundeopgave vond. Voor de studie civiele techniek ben ik naar Nederland gekomen. Tijdens mijn afstudeerstage bij Witteveen+Bos vroeg mijn leidinggevende: ‘Wat zijn je plannen?’ Ik was druk met afstuderen en had nog niet goed over het vervolg nagedacht, maar vond mijn stage leuk. Ik leerde veel, had fijne collega’s, werd goed begeleid. Dus zei ik: ‘Ik zou het leuk vinden om hier te blijven.’ De HR-afdeling regelde vervolgens dat ik als kennismigrant in Nederland kon werken. De aanpassing ging redelijk moeiteloos. Natuurlijk, Iran en Nederland zijn twee verschillende landen, maar uiteindelijk zijn we allemaal mensen met veel gemeenschappelijke gedachten en emoties.’
Ultiem benutten
‘De eerste tien jaar van mijn carrière bij Witteveen+Bos werkte ik als constructeur voornamelijk aan nieuwbouwprojecten, een leerzame periode. Tot ik vier jaar geleden behoefte kreeg om mijn kennis en werkzaamheden te verbreden. Dat kwam door een project over bestaande infrastructuur, vooral de analyse van schades aan bijvoorbeeld een brug of een tunnel vond ik toen zeer interessant. Het zijn puzzelstukken: je graaft in oude tekeningen en documenten, observeert, doet onderzoek en gaat zo op zoek naar de zwakke punten van een constructie. Waar komen die vandaan en vooral: zijn ze te verhelpen? Meestal gaat een constructie langer mee dan de theoretische levensduur. In deze tijd waarin we verantwoord willen omgaan met grondstoffen en geen geld en
energie willen verspillen, zie ik het als een ultieme uitdaging om alles uit een constructie te halen.’
Mezquita
‘We vinden steeds slimmere manieren om de levensduur van constructies te verlengen. Zo maken we gebruik van technieken om degradatie van materialen te vertragen, de constructies te versterken en verandering in het gedrag van de constructie te monitoren zodat we tijdig kunnen ingrijpen. Ik bezocht een paar jaar geleden de Mezquita in Cordoba, de moskee gebouwd op de plek waar eerst een kerk stond op de fundamenten van een Romeinse tempel. Inmiddels is het een multireligieus gebouw. Constructief is het gebouw erg interessant. De Moren hebben oude marmeren zuilen uit de oude Romeinse gebouwen hergebruikt en opgehoogd om de gewenste hoogte te bereiken. Destijds was het waarschijnlijk middelenschaarste wat de mensen dreef om materialen te hergebruiken. Termen zoals duurzaamheid en circulariteit bestonden toen waarschijnlijk nog niet, maar men was daar in de praktijk dus wel mee bezig. Vandaag de dag willen we het milieu beschermen en herstellen. We worden genoodzaakt zuinig te zijn met alles wat we tot onze beschikking hebben. Zo heeft elk tijdperk zijn redenen om creatief te zijn met bestaande middelen.’