Momenteel liggen er alleen hoofdlijnen en dat maakt mij heel nieuwsgierig naar de details die later dit jaar duidelijk worden. Vooral de vervangingsopgave fascineert me. Gaan een paar duizend windmolens echt de kolencentrales vervangen? Rijden over tien jaar echt alle bussen en vrachtwagens op waterstof of met een elektrische motor rond? En heeft in 2030 de gebouwde omgeving echt grote stappen gezet om CO2-neutraal te worden? Geen cynisme, maar oprechte nieuwsgierigheid.

Een beter milieu begint bij jezelf, heb ik altijd geleerd. Daarom heb ik de laatste jaren mijn woning beter geïsoleerd, reis ik steeds vaker met de fiets en de trein, breng ik ongebruikte spullen naar de kringloop en loop ik regelmatig met zakken plastic en dozen papier naar de rij afvalbakken die mijn wijk rijk is. Maar aan de andere kant kom ik net terug van een vliegvakantie waarmee ik al die CO2-besparing in één klap teniet heb gedaan. Zal ik dat over vijftien jaar nog steeds doen? Of is de wereld dan echt veranderd?

Wie weet heeft iedereen dan een soort CO2-strippenkaart met credits die je eenmalig kunt besteden aan vervuilende zaken. Iedereen krijgt evenveel credits voor het eten van vlees, het aantal kilometers dat je met een deelauto mag rijden en het aantal keer dat je de wasdroger aan mag zetten. Dat zou interessante ruilhandel kunnen opleveren: ‘Buurman, vanavond barbecueën? Als jij tenminste nog vleescredits hebt, want die van mij zijn op. Maar ik heb nog wel genoeg barbecuecredits.’ Fijne vakantie iedereen.

Wim van den Berg,
hoofd Witteveen+Bos-kantoor Breda

Deze column is verschenen op de website www.cobouw.nl