Cobouw-column door Marinus Aalberts

Het 19de eeuwse verhaal Les Misérables gaat over de armoede van die tijd en de liefde tussen vader en dochter en man en vrouw. Er zit ook een aanklacht in, tegen de meedogenloze wetten van toen.

De hoofdpersoon, Jean Valjean, heeft een gevangenisstraf uitgezeten van negentien jaar voor het stelen van een brood. Bij zijn voorwaardelijke vrijlating krijgt hij een gele vrijlatingsbrief, waarmee hij in feite veroordeeld wordt tot een bestaan als paria. Om hier onderuit te komen, verscheurt hij zijn vrijlatingsbrief en gaat verder onder een andere naam: Monsieur Madeleine. Dat achtervolgt hem zijn hele leven, ondanks dat hij opkrabbelt en zelfs burgemeester wordt. Het meedogenloze rechtssysteem van toen had wel wat vergevingsgezinder en menselijker mogen zijn.

De afgelopen acht jaar werk ik in diverse projecten aan de hand van SE, System Engineering. De klant bepaalt de eisen aan een object, een dijk in mijn geval, en we spreken middels een verificatieplan af hoe we aantonen aan de eisen te voldoen. De ontwerprapporten, tekeningen et cetera worden getekend vastgelegd en dienen dan als bewijsdocument voor de eisen in een verificatierapport. Een normale procedure om verifieerbaar een ontwerp te maken dat voldoet aan de eisen. Want dat is natuurlijk het doel, SE is een hulpmiddel om het juiste goed te doen en daarvoor is het prima.

Toch voel ik me vaak miSErabel bij SE. Hoe nauwkeurig ik ook werk, je krijgt het nooit écht helemaal goed en veelal pietluttige zaken vertragen de voortgang enorm. Afgelopen zomer moest ik twee kleine aanpassingen doen in een belangrijk document. Begin augustus had ik de aanpassingen gereed en pas drie maanden later waren de documenten gereed (en nog was niet alles formeel juist). Op een of andere manier verwordt SE tot een enorm stroperig proces en verdampt veel werkvreugde van mensen die met passie en kunde hun vak uitvoeren.

SE is goed om controle te houden en dat is, net als bij een rechtsstaat, enorm belangrijk. Maar controle moet geen project op zich worden en het mag soms ook wat menselijker worden ingericht met meer vertrouwen in ontwerpers.

Marinus Aalberts,
hoofd Witteveen+Bos-kantoor Rotterdam

Deze column is verschenen op de website www.cobouw.nl